Bir delikanlı yularından çekiştire çekiştire bir deveyi alıp babasının karşısına getirir. “Baba,” der, “bu deveyi çarşıda kaça satıyorlardı biliyor musun?” “Kaça?” “Bir akçeye! Ben de hemen aldım.”
Baba ayağa fırlar hemen: “Bir akçeyi nereden buldun oğlum?” “Daha bulmadım ki… Şimdi senden alıp, götürüp vereceğim deveciye!” Rahat bir soluk alan baba, yerine otururken: “Ben de bir akçe olsa, önce karnımı doyuracak bir şeyler alırım… Sen bu deveyi geri götür,” der. Delikanlı ısrar eder: “Ama baba, bu kadar ucuz deve nerede görülmüş, gel alalım şunu!” Babası, “Param yok,” der başka bir şey demez. Delikanlı da çaresiz, götürüp deveyi geri verir. Zaman geçer aradan… Durumunu düzelten baba, bir gün oğlunu çağırtıp, “Aman oğlum,” der, “çok acele bir deveye ihtiyacım var; git hayvan pazarından bir deve al da gel!” Delikanlı gider ama gittiği gibi geri döner. Baba, “Ben sana ne demiştim; hani, deve nerede?” diye sorunca, delikanlı,
“Baba, çarşıda bir deve kaç para biliyor musun?” diye karşılık verir.  “Kaç para?” “Tam 10 akçe!” Öfkeyle ayağa fırlar baba: “Kaç akçe olursa olsun, getir oğlum getir!” Delikanlı şaşkın şaşkın babasına bakar, “Deve bir akçe, götür diyorsun… Deve on akçe, getir diyorsun… Ben ne anladım bu işten?” der.

(Para yoksa, insan en ucuz şeyleri bile alamaz. Para varsa, en pahalı şeyleri bile kolayca alabilir.)

Share on Facebook

Post on X

Follow us

Save